Zamek Joannitów w Słońsku to budowla pochodząca z 1341 roku, która w 1426 roku została przekazana Zakonowi Joannitów. W latach 1545-1564 została rozbudowana, przez co stała się trzyskrzydłowym kasztelanem, otoczonym fosą i z dodatkowym skrzydłem oraz wieżą pośrodku. Wcześniej był to dwór rycerski należący do Henninga i Arnolda Uchtenhagenów.
Zamek Joannitów w Słońsku był siedzibą jednostki nadrzędnej dla okolicznych komandorii zakonu Joannitów znajdujących się na terenie Przeoratu Niemiec. Baliwat Brandenburski, bo o nim mowa, miał znaczną autonomię w strukturach zakonu i działał pod patronatem margarabiów brandenburskich. W XVI wieku członkowie tego baliwatu przeszli na protestantyzm, ale nie zerwali swoich związków z katolickim Przeoratem Niemiec.
W roku 1638 zamek w Słońsku uległ zniszczeniu w pożarze, ale odbudowę rozpoczęto dopiero ok. 1661, na polecenie baliwa, Jan Maurycy von Nassau-Siegen. Po zakończeniu prac w 1688 roku zamek został przekształcony w reprezentacyjną rezydencję, chociaż nadal posiadał walory obronne dzięki fosie o długości 20 metrów. Od tego momentu nazywano go pałacem w Słońsku. Pałac składał się z budynków usytuowanych na kwadracie o wymiarach 43×43 metrów, a wschodnia część zajmowała budynek mieszkalny, zaś zachodnia dziedziniec był podwyższony o 4 metry. Dziedziniec otoczono niskim murem o wysokości 1,2 metra. Od strony dziedzińca pałac miał dwie kondygnacje, natomiast pozostałe elewacje były trzykondygnacyjne.
Przebudowa zamku w Słońsku została przeprowadzona w 1783 roku, podczas której fosy zostały zasypane, a mur obronny zburzony. W efekcie dziedziniec został obniżony do pierwotnej wysokości, a zamek odzyskał trzecie piętro od strony dziedzińca. W 1811 roku król Prus przejął majątek zakonów, które wcześniej zostały zlikwidowane. W 1852 roku król Fryderyk Wilhelm IV reaktywował brandenburskich Joannitów pod nazwą Baliwat Brandenburski Zakonu Rycerskiego Szpitalników św. Jana z Jerozolimy, co było w zasadzie stowarzyszeniem dla arystokratów. W zamku (pałacu) w Słońsku utworzono muzeum i archiwum zakonu Joannitów. Po II wojnie światowej archiwum zostało zagubione, zamek zaczął niszczeć, a po pożarze w 1975 roku pozostały tylko ruiny. Obecnie trwają prace nad utrwaleniem zamku w formie trwałej ruiny, co pozwoli na jego wykorzystanie turystyczne i kulturalne.
