Wystawa w Słońsku – Stacja 7:
Tablica przedstawia działalność Jana Maurycego von Nassau-Siegen, który jako mistrz zakonu joannitów zapewnił odbudowę i stabilność w regionie Odry i Warty po wojnie trzydziestoletniej.
Wojna trzydziestoletnia (1618-48) pozostawiła zniszczenia i nędzę w całej Brandenburgii. Aby ożywić gospodarkę, elektor Fryderyk Wilhelm sprowadził do kraju holenderskich budowniczych i doświadczonych administratorów. Wśród nich był doświadczony książę Jan Maurycy z Nassau Siegen, który stał się decydującym promotorem brandenburskiej kultury i nauki. Mianując go w 1652 r. Herrenmeisterem, książę elektor zamierzał rozwinąć gospodarczo zaniedbany dotąd region Neumärk.
Jan Maurycy, któremu zawsze towarzyszyli architekci, urzędnicy państwowi, naukowcy i artyści, stworzył struktury administracyjne zdolne do działania i przywrócił opuszczone stanowiska chłopskie. Gwarantowane bezpieczeństwo własności dla rolników, bednarzy i chłopów stało się fundamentem udanej polityki osiedleńczej i stopniowej eliminacji zniszczeń wojennych.
Pod jego rządami nastąpił po wojnie trzydziestoletniej rozkwit posiadłości ziemskich zakonu w Brandenburgii. Zlecił on również przebudowę zamku w Słońsku na wzór holenderski, odrestaurował późnogotycki kościół i udzielając przywilejów przyciągał do regionu osadników. Trwałe ożywienie gospodarcze i późniejsze dokonania hydrotechniczne, pozwalające na osuszenie Błot Warciańskich sprawiły, że Baliwat Brandenburski zyskał uznanie na skalę europejską.
Do dziś w regionie kultywowana jest pamięć o Janie Maurycym von Nassau-Siegen, np. podczas organizowanej tu Maurycjady.
