Wystawa w Słońsku – Stacja 6:
Tablica przedstawia historię Zakonu Joannitów od jego założenia w XI wieku, koncentrując się na wydarzeniach w regionie Odry i Warty.
Zakon Joannitów powstał w Jerozolimie w roku 1099. Jako zakon szpitalników zapewniał opiekę medyczną pielgrzymom, ale angażował się także coraz bardziej militarnie w wyprawy krzyżowe.
Pierwsza wzmianka o Baliwacie Brandenburskim Zakonu Joannitów pochodzi z początku XIV wieku, określono go wówczas jako „balie van der Marken”. W tym samym czasie rozwiązany został inny zakon rycerski – zakon templariuszy. Joannici przejęli niektóre komandorie templariuszy i odtąd nimi zarządzali.
Od około 1460 roku Słońsk stał się siedzibą mistrza zakonu, a Baliwat Brandenburski oddzielił się gospodarczo od głównego nurtu zakonu, dzisiejszego zakonu maltańskiego. W trakcie reformacji Baliwat Brandenburski przeszedł na protestantyzm, podczas gdy zakon maltański pozostał katolicki.
Spustoszony przez Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej region nad Odrą i Wartą został w znacznym stopniu odbudowany przez zakon joannitów pod przywództwem mistrza Jana Maurycego von Nassau-Siegen. Od roku 1767 rozpoczęto osuszanie Błot Warciańskich, a na pozyskanych w ten sposób terenach joannici założyli liczne nowe wsie.
W 1811 roku posiadłości ziemskie zakonu przejęło w wyniku sekularyzacji państwo pruskie. Zakon odkupił jednak w 1855 roku zamek zakonu w Słońsku.
Podczas pierwszej i drugiej wojny światowej zakon joannitów realizował swe główne zadanie – opiekę nad chorymi. Niektórzy rycerze zakonu aktywnie wspierali opór przeciwko Hitlerowi. Hrabia von Hardenberg był jednym z organizatorów zamachu na Hitlera, który miał miejsce 20 czerwca 1944 roku. Po 1945 roku tereny na wschód od Odry przeszły pod polską administrację.
Zamek został opuszczony i spalony w 1975 roku. Po stronie niemieckiej Zakon skoncentrował się na pomocy ofiarom wypadków, szpitalach i stacjach socjalnych. Dzięki współpracy polsko-niemieckiej ruiny zamku mogły zostać ożywione dla celów turystycznych.
