Młyn w Słońsku to budowla, która prawdopodobnie powstała w drugiej połowie XIX wieku. Znajduje się ona przy spiętrzeniu rzeki Łęczy (Lenki) i od kilkuset lat wykorzystywana jest do napędu maszyn młyńskich. Kompleks młyński składa się z budynku młyna, maszynowni z warsztatem oraz domu młynarza, a także budynków gospodarczych, które są przyległe do niego. Młyn zachował do dziś imponujące wyposażenie z lat 20.-30. XX wieku, w skład którego wchodzi m.in. turbina wodna francisa, mlewniki walcowe, gniotownik, wagi, wialnie, łuszczarki, kąkolnik, szczotkarka, przesiewacze oraz magazyny na zboże, mąkę, otręby i śrutę. Palenisko, kocioł i silnik na gaz koksowniczy również stanowią cenne uzupełnienie wyposażenia młyna, a w okresie międzywojennym były one alternatywą dla turbiny wodnej w napędzaniu maszyn młyńskich.
Młyn w Słońsku jest jednym z niewielu zachowanych młynów wodnych na zachodzie Polski, które są w pełni wyposażone w maszyny i „gotowe do pracy”. Pierwsze wzmianki o istnieniu młyna w Słońsku pochodzą z 1426 roku, a na mapie z połowy XVIII wieku znajduje się on w obecnej lokalizacji. W 1926 roku pożar strawił całe kondygnacje i wyposażenie młyna, a także część murów. Budynek został odbudowany między 1927 a 1928 rokiem i zachował swój wygląd i wyposażenie do dzisiaj. Po II wojnie światowej młynem zarządzało wojsko, a następnie stał się własnością Gminnej Spółdzielni w Słońsku. Wzrost udziału dużych młynów przemysłowych w produkcji mąki od końca lat 60. XX wieku doprowadził do zamykania wielu małych młynów. Młyn w Słońsku przetrwał dzięki determinacji pana Edwarda Goworko, który był kierownikiem młyna od 1973 do 2011 roku. W latach 70. XX wieku stawił czoła władzom lokalnym, które chciały przekształcić młyn w mieszalnię pasz. Kilka lat temu młyn został wykupiony przez prywatnego właściciela, który założył w 2015 roku Fundację „Przy młynie” mającą na celu odnowienie obiektu i nadanie mu nowej funkcji edukacyjno-wystawienniczej jako żywego zabytku techniki.
